Barraskilo batzuk aza goxo batean bizi ziren. Etxeak gainean zeuzkatela, poliki mugitzen ziren hosto batetik bestera jateko mokadu bigun baten bila. Egun batean barraskilo txiki batek esan zion aitari:
"Handitzen naizenean munduko etxerik handiena eduki nahi dut". "Hori tontakeria galanta da", erantzun zion aitak, hauxe baitzen barraskilorik jakintsuena aza hartan. "Gauzak batzuk hobe txikiak baldin badira". Eta istorio hau kontatu zion..
Leo Lionni, haurtzaroan, oso animaliazalea zen, narrastizalea batez ere, eta narrastiak zituen etxean, harearekin, herriekin, iratzeekin eta goroldiarekin egokitutako terrario batean. Zaletasun haren fruitu izanen ziren, handik denbora puska batera, barraskiloaren kontakizuna eta halako beste batzuk. Barraskiloak bere lagunek baino etxe handiagoa izan nahi zuen. Metafora bat da, gai hauek biltzen dituena: bizitzari, zuhurtzia, gauzen praktikotasuna, apaltasuna eta xalotasuna. Eta harrokeria eta axalekokeria kritikatzen ditu.
![LOS OCHO INMORTALES CRUZAN EL MAR - Joaquín Beltrán Antolín [CH 11]](https://static.serlogal.com/imagenes_small/9788472/978847290217.jpg "LOS OCHO INMORTALES CRUZAN EL MAR - Joaquín Beltrán Antolín [CH 11]")
